BookStation

 Η Μαρία Κακαβογιάννη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Λογοτεχνία στην Αθήνα και στη Βέρνη. Εργάστηκε στην Ολυμπιακή Αεροπορία. Αρθρογραφεί στο περιοδικό Ελληνικά με έδρα την Ελβετία, το οποίο απευθύνεται στους Έλληνες της διασποράς και στους ελληνομαθείς. Το 1983 βραβεύτηκε στον πρώτο λογοτεχνικό διαγωνισμό του Υπουργείου Συγκοινωνιών για το ποίημα της Πίσω από τα Κάγκελα, αφιερωμένο στους αγωνιστές του Πολυτεχνείου. Έργα της η σειρά Δροσοσταλίδες (ποίηση), Σκίννυ (παιδικό με αναφορά στα αδέσποτα ζώα), Ο Πατέρας της `Αννας (με αναφορά στα συναισθήματα ενός θετού πατέρα) και Ένας Χρόνος Θύελλα (με αναφορά στην εργαζόμενη γυναίκα και στον ρόλο της στην οικογένεια) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός. Το βιβλίο αυτό παρουσιάστηκε στο Τορόντο του Καναδά από το γυναικείο τμήμα του Απόδημου Ελληνισμού, στη Λέσβο, υπό την αιγίδα της Νομαρχίας, και στην Αθήνα, υπό την αιγίδα του Δήμου Αγίας Παρασκευής. Επίσης κυλοφορεί το βιβλίο της Πικρό μέλι στα χείλη. Είναι παντρεμένη και μητέρα μιας κόρης.

 

 

1.      Τι είναι αυτό που σας παρακινεί να γράφετε; Πρόκειται για μια εσωτερική ανάγκη δημιουργίας;
Η πρόκληση να δώσεις ζωή στο χαρτί, ζωή από τις σκέψεις ,τη φαντασία, τις απόψεις  σου και όλα αυτά να τα μοιραστείς με άλλους ανθρώπους είναι κάτι μαγικό. Δεν ξέρω αν είναι ανάγκη εσωτερική, είναι μια από τις  ανάγκες  της ζωής σου να υπάρχεις γράφοντας.

 

2. Πολλοί υποστηρίζουν πως μέσα στα απλά και καθημερινά στοιχεία φωλιάζουν στοιχεία έμπνευσης ή γενικότερα στοιχεία που πυροδοτούν την καρδιά και τον νου. Αλήθεια εσείς μέσα από τι εμπνέεστε;
Η έμπνευση η δική μου προέρχεται από τα απλά καθημερινά στοιχεία, αλλά και από τα ταξίδια της φαντασίας μου που αναμιγνύονται μεταξύ τους.

 

3.  Τι νομίζετε πως προσφέρει η λογοτεχνία στον αναγνώστη; Πρόκειται για ένα άλλο ταξίδι σε κόσμους ιδεατούς, ονειρικούς αλλά και γήινους ή πρόκειται απλά για μια ενδιαφέρουσα ενασχόληση, ώστε να ξοδέψει κανείς τον ελεύθερό του χρόνο;
Ο κάθε άνθρωπος πιστεύω πως έχει τις δικές του ανάγκες σε αυτά που διαβάζει. Παίζουν ρόλο η ηλικία, το μορφωτικό,  το οικονομικό επίπεδο , όμως ίσως να ευνοούνται τα κοινωνικά θέματα σε μια εποχή επιβαρυμένη αρκετά από δυσκολίες .
Η λογοτεχνία στον αναγνώστη προσφέρει το ταξίδι στη γνώση, στη φαντασία, στο χρόνο που πέρασε, στο χρόνο που θα έρθει, στο ιδεατό, και στο πραγματικό. Θεωρώ πως ο ελεύθερος χρόνος μπορεί να γεμίσει με πολλούς τρόπους, με τη λογοτεχνία όμως δεν ξοδεύεις τον ελεύθερο χρόνο επενδύεις στο πνεύμα.

 

4. Ποια είναι η γνώμη σας πάνω στην ψηφιοποίηση των βιβλίων; Νομίζετε πως οι μικρές οθόνες των κινητών ή των tablets θα αποσπάσουν μεγαλύτερο κομμάτι από την «πίτα» ή πως τελικά το έντυπο και χειροπιαστό βιβλίο θα παραμείνει κλασική αξία, την οποία δεν θα «σκιάζει φοβέρα καμιά»;
Είμαι τελείως αντίθετη στην ψηφιοποίηση. Το βιβλίο αν δεν το πιάσεις στα χέρια σου, αν δεν  μυρίσεις το χαρτί, αν δεν χαδέψεις το εξώφυλλο, δεν το έχεις βάλει στην ψυχή και το μυαλό σου. Μια ιστορία σε μια οθόνη  χωρίς τις αισθήσεις να την ακολουθούν είναι άψυχη και ψυχρή , είναι μια απόμακρη ενημέρωση. Το βιβλίο είναι σίγουρα κλασσική αξία που δεν την ανταγωνίζεται η εποχή των ηλεκτρονικών μέσων.

 

5. Τι πραγματεύεται το δικό σας μυθιστόρημα; (όχι το οπισθόφυλλο) Και γιατί αποφασίσατε να καταπιαστείτε με ένα τέτοιο περιεχόμενο;
Ότι έχω γράψει μέχρι σήμερα στα βιβλία μου αφορούν κοινωνικά θέματα, ανθρώπινες σχέσεις, φίλων ,συντρόφων, παιδιών. Ανθρώπινα όνειρα, ανθρώπινα λάθη, ισοτιμία, αγωνιστικότητα, προδοσία, πίστη. Αυτά όλα, και πολλά ακόμη με συγκινούν, όταν παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου.

 

Οι δανειστικές βιβλιοθήκες επιτελούν έργο επιμόρφωσης, ο αλληλοδανεισμός ίσως είναι μια λύση σε μέρες κρίσεως. Βέβαια ο πραγματικός φίλος του βιβλίου το θέλει δικό του, στο ράφι της βιβλιοθήκης του ,το αγοράζει και το δωρίζει στους φίλους του, το ξαναδιαβάζει. Οι οικονομικές δυσκολίες σίγουρα έχουν μειώσει την κίνηση στην αγορά του βιβλίου, και παρά το γεγονός ότι πιστεύω πως πρέπει οι τιμές τους να είναι προσιτές για τον κόσμο, αρνούμαι την διάθεσή τους από εφημερίδες και μπαζάρ σε τιμές που τα ευτελίζουν.

 

7. Ποιο βιβλίο που διαβάσατε σας μάγεψε και παραμένει να το συλλογίζεστε με συγκίνηση και θαυμασμό. Και γιατί;
Το βιβλίο που με συγκίνησε και πάντα θα το έχω στην ψυχή μου είναι ΤΑ ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ, γιατί περιέγραψε την τραγωδία της Μικρασιατικής καταστροφής με απλότητα και χωρίς να τροφοδοτεί το μίσος.

 

8. Ποιος συγγραφέας (Έλληνας ή ξένος) ήταν το πρότυπό σας ή τουλάχιστον ήταν αυτός που άγγιζε τις χορδές της ψυχής σας περισσότερο; Και γιατί;Δεν είναι ένας αλλά πολλοί. Η Διδώ Σωτηρίου, ο Κ. Θέμελης. Ο Χόρχε Αμάντο, η Ρόζαμουντ Πίλντσερ, η Ιζαμπέλ Αλλιέντε και πολλοί άλλοι. Μου είναι δύσκολο να αναφέρω έναν μόνο, όμως αν πρέπει να το κάνω είναι η Διδώ Σωτηρίου γιατί  όλα τα βιβλία της άγγιξαν την ψυχή μου και δεν τα διάβασα μόνο μια φορά.